Szkolna Akademia Kultury

Dobre maniery to po prostu wybrana droga życia. Chcąc osiągnąć sukces w życiu osobistym lub zawodowym lepiej nie lekceważyć zasad, norm, obyczajów bo szybko okaże się, że nie pasujemy do „ towarzystwa” lub „ zespołu”. Jeśli mamy uwewnętrznione zasady właściwego zachowania , potrafimy elastycznie stosować je w różnych sytuacjach, w których się znajdziemy. Savoir Vivre nie jest wówczas zbiorem sztywnych reguł, ale sztuką wyrażania swojej osobowości . Luksus bycia sobą jest wtedy, gdy ze swobodą, naturalnie i bez stresu potrafimy znaleźć się wśród innych.

Szkolna Akademia Kultury zaprasza wszystkich , którzy mają ochotę na ciekawe spotkania, we wtorki 15.30

Niektóre z rezultatów naszych rozmów będzie można śledzić na stronie ZSH pod hasłem „ Szkolna Akademia Kultury”


czwartek, 6 marca 2014

O kulturze w pracy – kilka uwag

    W języku polskim istnieje wiele określeń kogoś, kto nie umie się zachować w różnych sytuacjach, kto nie zna reguł obowiązujących w danym społeczeństwie, kto świadomie narusza zasady bo mu tak wygodnie, lub chce by było tak jak sobie wymyślił. Egoizm, nie liczenie się z innymi, arogancja, są doskonałą pożywką dla bycia nieokrzesanym, gburem, chamem, prostakiem lub jak mówi młodzież, „ burakiem”. Czytając książki, oglądając filmy, rozmawiając ze starszymi o dużym doświadczeniu życiowym, można nabyć umiejętności przydatnych w życiu, stać się osobą niestwarzającą konfliktów. Jeśli się rozumie sytuację, umie słuchać, przyjąć racje innych i nie jest się egoistą, to jest szansa, że kulturalnie i na zasadzie kompromisu rozwiąże się problem. Gorzej, jeśli ktoś zna tylko jeden sposób załatwiania konfliktów „ja mam zawsze rację, a jeśli się nie podoba, to zobaczymy kto silniejszy”. Czyli walka! Choćby słowna, taka „ oko za oko…” i konfrontacja na każdym polu. Kto na tym traci ? Wszyscy w pracy! Atmosfera między pracownikami się psuje, nikt niczego nie może być pewny, a w metodach dyskredytowania jeden drugiego się nie przebiera. Wytykanie najmniejszych błędów żeby ” przeciwnika” poniżyć i podkreślanie każdego swojego pozytywnego uczynku, aby dodać sobie prestiżu. Oto metody tej walki.
Na ogół zachowanie nastawione na konfrontacyjne rozwiązywanie istniejących problemów, rodzi irytację większości pracowników. Trudno się pracuje w poczuciu braku bezpieczeństwa zawodowego, koleżeńskiej wspólnoty, gdy więzy pracownicze nieformalne są nikłe a oficjalne niepewne. Niektórzy łatwiej się w takiej atmosferze odnajdą i wynika to z ich słabego faktycznie zainteresowania firmą a także specyficznych cech ich osobowości.
W rezultacie braku metod kompromisu i współpracy w rozwiązywaniu problemów zawodowych, pracownicy mają niższą efektywność pracy, są przemęczeni i mniej kreatywni. Dlatego we współczesnych organizacjach , tych wzorowanych na doświadczeniu rozwiniętych gospodarek rynkowych, tak duży nacisk kładzie się na współpracę i wypracowywanie konsensusu .

Mam nadzieję, że powyższe rozważania pomogą uczniom, którzy wkrótce rozpoczną pracę albo zetkną się z nią poprzez praktyki zawodowe.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz