Szkolna Akademia Kultury

Dobre maniery to po prostu wybrana droga życia. Chcąc osiągnąć sukces w życiu osobistym lub zawodowym lepiej nie lekceważyć zasad, norm, obyczajów bo szybko okaże się, że nie pasujemy do „ towarzystwa” lub „ zespołu”. Jeśli mamy uwewnętrznione zasady właściwego zachowania , potrafimy elastycznie stosować je w różnych sytuacjach, w których się znajdziemy. Savoir Vivre nie jest wówczas zbiorem sztywnych reguł, ale sztuką wyrażania swojej osobowości . Luksus bycia sobą jest wtedy, gdy ze swobodą, naturalnie i bez stresu potrafimy znaleźć się wśród innych.

Szkolna Akademia Kultury zaprasza wszystkich , którzy mają ochotę na ciekawe spotkania, we wtorki 15.30

Niektóre z rezultatów naszych rozmów będzie można śledzić na stronie ZSH pod hasłem „ Szkolna Akademia Kultury”


poniedziałek, 3 listopada 2014

Na spotkaniach Szkolnej Akademii Kultury poruszaliśmy tematy dot. przyjaznej i niedobrej atmosfery w miejscach, gdzie przebywamy najczęściej, gdzie spędzamy dużo czasu : domu, szkole, klubie sportowym i grupie towarzyskiej.
Tym , którzy zastanawiają się nad  podobnymi problemami, polecam poniższy tekst.
Opiekun SZAK, Jolanta Strzyżewicz

 Łagodząc obyczaje.

„Osoba pozytywna” mówimy nieraz i mamy na myśli kogoś, kto swymi cechami, zachowaniem dobrze na nas działa i chcemy z nim przebywać. Czujemy się w obecności tej osoby ważni, bezpieczni, może lepsi niż na co dzień. Dowiadujemy się pewnych rzeczy, które dobrze na nas oddziaływają, czynią naszą przestrzeń przyjazną. Może osoba ta nas wspiera, może tylko z uwagą nas wysłucha.

Jeśli jest odwrotnie, mamy odczucia, że ktoś nami manipuluje, wykorzystuje naszą obecność, żeby pokazać się w lepszym świetle, UNIKAJMY go. Jeśli jest złośliwy lub po prostu głupi i widzi świat krzywo, w swojej nierealnej rzeczywistości, zostawmy go samemu sobie.

Niewiele możemy zrobić z taką personą, która zarzucając innym wady, swoich nie widzi, a zwrócenie uwagi wywołuje opór, gniew i wrogość. Zostawmy taką osobę, niech radzi sobie sama, bo inaczej toksyczne, wrogie elementy staną się i naszą naturą.

KULTURALNY CZŁOWIEK , to także ten, kto wsłuchuje się w sygnały płynące od innych i koryguje swoje zachowanie tak, by nie być uciążliwym dla otoczenia. I jeśli jest się dorosłym, a za takiego uważa się każdą osobę powyżej 18 roku życia, to należy brać odpowiedzialność za swoje czyny. I nic nas z tego nie może zwolnić.

Szukajmy więc, wokół siebie takich ludzi, którzy są pozytywni, bo jeśli my będziemy zbudowani dobra atmosferą, możemy promieniować wokół mądrą, przyjazną energią.


I świat staje się wtedy lepszy!
Jolanta Strzyżewicz



poniedziałek, 6 października 2014



Z korytarzy i sal szkolnych

Nowe roczniki przychodzące do naszej szkoły dostarczają kolejnych obserwacji niestety, tych samych wniosków. Kulturalnego zachowania trzeba młodzież koniecznie uczyć !

Pokolenie niekulturalnych? O nie, nie! Z przyjemnością zauważam, szczególnie w tym roku szkolnym, klasy, gdzie umiejętność zachowania się z poszanowaniem drugiego człowieka, jest UWEWNĘTRZNIONA, tzn. trwała i w sposób naturalny prezentowana. Są w tych klasach osoby, wykazujące się taktem w kontaktach z nauczycielami, obsługą, paniami woźnymi i przede wszystkim z koleżankami i kolegami z klasy. W tych grupach jest naprawdę przyjemnie uczyć. Są niestety klasy, gdzie jest wręcz odwrotnie. Brutalność obyczajów objawia się prostackimi dowcipami, agresją, zgodnie z zasadą „ prawo i zwyczaje takie jak ja chcę i jak mi pasuje”. Na szczęście są to jednostki w klasie, czasami grupy, ale skuteczność destabilizowania przez nich lekcji jest duża a komunikacja z nauczycielami bardzo negatywna. Podejrzewam, że są to najczęściej osoby pozbawione w przeszłości wsparcia, wychowawczego dorosłych a czasami z deficytami społecznych zachowań.

Obserwacja młodzieży na przerwach i zajęciach, pozwala zauważyć, że jest spora grupa młodych, sympatycznych ludzi, którzy chcieliby uchodzić za kulturalnych ale nie wiedzą, że pewne zachowania takimi nie są. Cóż, nie jest łatwo czasami zastosować wypracowane przed laty normy, gdy okoliczności ulegają zmianie, np. strój odpowiedni do szkoły…..

- Dlaczego nie możemy chodzić do szkoły w dresach a w dżinsy są uważane z strój niestosowny na uroczystości ? – pytają uczniowie.

Odpowiadam stale, że zależy to właśnie od konkretnej sytuacji. Człowiek kulturalny to taki, który umie dostrzec zmiany obyczajowe, zna zasady i właściwie, z wyczuciem dopasuje jedne do drugich zachowując się poprawnie. „ Dżentelmen” to słowo oznaczające człowieka kulturalnego, „gentle” to także w j. angielskim „ delikatny”. Dlatego zachowanie kulturalne należy rozumieć właśnie jako postępowanie z uwagą, delikatnością w każdej sytuacji.

Co o stroju mówi savoir vivre ? – należy zawsze dostosować go do okoliczności; co innego towarzyskie spotkanie a co innego oficjalne uroczystości, co innego spotkanie nieformalne przyjaciół a co innego „ służbowe” w szkole.

Dresy są generalnie strojem sportowym, przypisanym zajęciom wychowania fizycznego i zawodom sportowym. Ale przecież styl sportowy mocno zadomowił się w odzieży codziennej a nawet wizytowej; chodzimy w kurtce- bluzie uszytej jak góra od dresów, a spodnie nawet na wieczór, mogą mieć nogawki z gumką, jak te, typowo dresowe. Dlaczego więc nie nosić dresów na zajęcia szkolne ? Odpowiedź jest prosta , niestety realizacja trudniejsza. Nosić rzeczy zgodnie z modą i umieć rozpoznawać „ delikatność” różnic między tym co zwyczajnie jest „ na czasie”, powszechnie akceptowane na co dzień, a tym co przypisane tylko na sportowe zajęcia. Można więc czasami włożyć tę samą bluzę na lekcje w szkole i zajęcia sportowe ale nietaktem będzie przyjście ubranym w typowym dresie („ góra i dół”) Rozróżnienie tego co wypada lub nie, to właśnie zastosowanie tego
„gentle” w zachowaniu. 

Dżinsy jako strój odświętny do szkoły? Ależ proszę, pod warunkiem że wydarzenie nie jest najwyższej rangi ( zakończenie szkoły, matura, egzamin zawodowy) a i tak z zastrzeżeniem, że do klasycznej marynarki lub ciemnego swetra. Poza tym, koniecznie zadbane i wyprasowane ! 

Powodzenia w rozpoznawaniu różnic w tym co wypada i nie wypada!



Jolanta Strzyżewicz

czwartek, 28 sierpnia 2014


Witajcie w naszej szkole!


Zgodnie z tradycją obowiązującą w ZSH w Sopocie, na UROCZYSTOŚĆ Rozpoczęcia Roku Szkolnego, należy wybrać strój podkreślający wyjątkowy charakter tego wydarzenia.

Wychodząc naprzeciw potrzebom młodzieży, przypominamy kilka zasad związanych z odświętnym ubiorem szkolnym:


  • Strój powinien być zawsze schludny, zadbany i wyprasowany.
  • Odświętny ubiór szkolny jest w kolorach: granatowym, czarnym, szarym, niebieskim. Biały kolor zastrzeżony jest dla koszul i bluzek
  • Klasycznym strojem szkolnym jest dla kobiet spódniczka i spodnie z bluzką/koszulą lub prosta w kroju sukienka. Dla mężczyzn natomiast, kombinacja marynarki ze spodniami i koszulą. 
  • Dżinsy mogą być współcześnie, elementem odświętnego stroju, zestawione z marynarką lub żakietem, pod warunkiem, że ich wygląd nie budzi zastrzeżeń, to znaczy że nie są ani powypychane, ani niewygniecione czy znoszone.
  • Każde nakrycie wierzchnie: płaszcz, kurtkę, należy zdjąć przed rozpoczęciem UROCZYSTOŚĆI.

Wszystkim rozpoczynającym naukę w naszej szkole życzę sukcesów w nauce i osobistym rozwoju.

Jolanta Strzyżewicz – Opiekun Szkolnej Akademii Kultury.

poniedziałek, 31 marca 2014

Wiosenna moda dla klas maturalnych

Wiele razy na forum Szkolnej Akademii kultury zabieraliśmy głos w sprawie stroju właściwego na egzaminie maturalnym i zawodowym oraz na uroczystościach szkolnych : zakończeniu roku szkolnego, odebraniu świadectw i pożegnaniu szkoły. Nasze sugestie można przejrzeć , czytając starsze posty z lat ubiegłych.

  • Dla tych, niecierpliwych, przygotowałam kilka wskazówek, których przestrzeganie, pozwoli w eleganckim stylu finiszować w szkolnym życiu.
  • Jeśli chcesz być eleganckim mężczyzną , pamiętaj o idealnie wyprasowanej koszuli w kolorze białym, czarnym, szarym , granatowym i marynarce w wymienionych kolorach.

  • Jeśli jesteś elegancką dziewczyną, powinnaś włożyć spódniczkę, sukienkę lub spodnie ale zawsze w ciemnych kolorach : granat, czerń, szary.
  • Nie pomyl sukienki z tuniką i nie włóż czegoś co jest tak krótkie, że idąc musisz sprawdzać czy nie widać bielizny.
  • Jeśli jest gorący dzień ubierz się w rzeczy zapewniające przewiew powietrza, z cienkich materiałów. Nigdy nie przychodź w czymś co przypomina podkoszulek lub dyskotekową wydekoltowaną kreację.
  • Zapamiętaj : im bardziej oficjalna impreza ( a o takiej dzisiaj mówimy) tym mocniejszy akcent w ubiorze i wyglądzie w ogóle, na to co tradycyjne, proste, stonowane. „ Superwystrzałowe” rzeczy zostaw na inną okazję!.
  • Bierzesz udział w oficjalnym wydarzeniu, o szczególnym charakterze to dostosuj swój strój i nie przychodź w dresach, tenisówkach i czapkach. To co modne „ na ulicę” nie wypada włożyć na galowe uroczystości.
  • Panie i panowie niech zawsze pamiętają , że ubiór dostosować należy do swoich kształtów i rozmiarów. Tu przydają się prawdziwi przyjaciele, których warto zapytać o radę, gdy najdą nas przed lustrem wątpliwości, choćby najmniejsze.
  • Jeśli jesteś dziewczyną i masz nowe, wysokie buty, choćby na platformie, to upewnij się w domu czy umiesz w nich chodzić. Pokaż się rodzinie, niech ocenią czy przypadkiem nie kroczysz zamiast chodzić. (Niestety jest to bardzo często popełniany „ grzech” niedoświadczonych osób)
  • Pamiętaj, okulary słoneczne nosimy na dworze a w kontaktach osobistych i na oficjalnych uroczystościach są wykluczone.
  • Masz jeszcze miesiąc czasu, przygotuj sobie strój na wszystkie ważne egzaminy i uroczystości, weź pod uwagę różnice pogodowe. Przezornie zaplanuj coś na słońce i deszcz. A jeżeli nie masz na każdą okazję, to pożycz od przyjaciół, siostry, brata. To jest właśnie ta okoliczność, kiedy możesz sprawdzić co o tobie myślą inni; pożyczą to znaczy lubią i ufają że uszanujesz ich własność. Nie pożyczą, to ….. najwyższy czas się zmienić !!!!!

Szkolna Akademia zaprasza do zadawania pytań, jeśli są jakikolwiek wątpliwości związane z wydarzeniami szkolnymi, tymi o szczególnym charakterze i tymi codziennymi. Pytania można kierować bezpośrednio do mnie lub za pomocą librusa.

Pozdrawiam – Jolanta Strzyżewicz